Origineel
Por la blanda arena
Que lama el mar
Su pequeña huella
No vuelve más
Un sendero solo
De pena y silencio llegó
Hasta el agua profunda
Un sendero solo
De penas mudas llegó
Hasta la espuma.
Sabe Dios qué angustia
Te acompañó
Por qué dolores viejos
Calló tu voz
Para recostarte
Arrullada en el canto
De las caracolas marinas,
La canción que canta
En el fondo oscuro del mar
La caracola.
Te vas Alfonsina
Con tu soledad
¿Qué poemas nuevos
Fuíste a buscar?
Una voz antigüa
De viento y de sal
Te requiebra el alma
Y la está llevando
Y te vas hacia allá
Como en sueños
Dormida, Alfonsina
Vestida de mar.
Cinco sirenitas
Te llevarán
Por caminos de algas
Y de coral
Y fosforescentes
Caballos marinos harán
Una ronda a tu lado
Y los habitantes
Del agua van a jugar
Pronto a tu lado.
Bájame la lámpara
Un poco más
Déjame que duerma
Nodriza, en paz
Y si llama él
No le digas que estoy, dile que,
Alfonsina no vuelve
Y si llama él
No le digas nunca que estoy
Dí que me he ido.
Te vas Alfonsina
Con tu soledad
¿Qué poemas nuevos
Fueste a buscar?
Una voz antigüa
De viento y de sal
Te requiebra el alma
Y la está llevando
Y te vas hacia allá
Como en sueños
Dormida, Alfonsina
Vestida de mar.
Vertaling
Door het zachte zand
Die de zee overspoelt
Is er geen terugweg
Van haar kleine voetafdruk.
Eén enkel voetpad
Dat door verdriet en stilte gedreven
Tot aan het diepe water is gekomen,
Een enkel pad,
Dat door stil leed
Tot aan het schuim is gekomen.
God weet welke angst
Jou heeft begeleid,
Door welke oude pijnen
Jouw stem is stilgelegd.
Om jou te laten rusten,
In slaap gewiegd
Door het gezang van de zeeslakken,
Het lied dat wordt gezongen
In de donkere diepte van de zee
Door de zeeslak.
Je gaat heen, Alfonsina
Met je eenzaamheid.
Naar welke nieuwe dichtregels
Was jij op zoek?
Een eeuwenoude stem
Van wind en zout
Maakt jouw ziel het hof
En neemt haar mee
En zo ga je naar het hiernamaals
Als in een droom,
Slapend, Alfonsina,
En met als tooisel de zee.
Vijf kleine sirenes
Zullen jou meenemen
Door paden van zeewier
En koraal
En zeepaardjes zullen
Fluorescerend
Een rondedans maken om jou heen
En de bewoners van het water
Zullen weldra
Aan jou zijde spelen.
Laat de lamp nog iets
Voor mij zakken
Ik hoop dat je mag rusten,
Jij voedster, in vrede
En als hij roept,
Zeg hem dan niet dat ik hier ben,
Zeg hem dat Alfonsina niet terugkeert
En als hij je roept
Zeg hem nooit dat ik er ben
Zeg hem dat ik ben heengegaan.
Jij gaat heen, Alfonsina
Met je eenzaamheid.
Naar welke nieuwe dichtregels
Was je op zoek?
Een eeuwenoude stem
Van wind en zout
Maakt jouw ziel het hof
En neemt haar mee
En zo ga je naar het hiernamaals
Als in een droom,
Slapend, Alfonsina,
En met als tooisel de zee
